INFO Geachte consument met aanstelleritis

Afbeelding via Giphy

Geachte (mode)diëter en fussy eater

Zo'n drietal jaar geleden schreef ik een brief aan restauranthouders omtrent de nieuwe allergenenwetgeving. Daarin stipte ik de noodzaak (en eigenlijk ook de verplichting) aan voor horecazaken om hierop in te spelen en trachtte ik ook de positieve kant van het kostelijk en toch vaak ook vervelende plaatje te schetsen. Voor we beginnen, nodig ik u uit om dat schrijven even te (her)lezen, ik denk dat u er iets van kan opsteken. U heeft zichzelf misschien een beetje herkend in de lifestyle consument waar ik het in paragraaf 5 kort over heb. Ik dacht toen dat ik er niet veel meer woorden aan vuil diende te maken, maar dat was verkeerd. We moeten praten. It's not me, it's you.

Nick Bril van The Jane is ons beu. En als we zijn social media posts mogen geloven zijn er bijna honderd koks die dat gevoel delen. Nu ik zeg 'ons', maar ik bedoel eigenlijk u. Want bij het lezen van de kop "De chef is uw grillen beu" stond mijn armhaar al recht en begon ik al met een vermande vinger mijn computerscherm te berispen - zoals het immer ruimdenkend Facebook-becommentariërend Vlaanderen met mij, zo blijkt - maar even verder las ik: "Vooral met last ­minute ‘fancy voorkeuren’ heeft hij moeite. ‘Mensen met een echte allergie kunnen we perfect ontvangen want zij zijn er zich van ­bewust dat het niet makkelijk is voor een restaurant. Ze verwittigen ons vooraf en zijn respectvol’, schreef hij." (De Standaard, 23 juli 2018) 

Uiteraard gaat mijn begrip uit naar de allergielijders of echt genoodzaakte speciallekes waarnaar verwezen wordt - u kan aan deze situatie niet veel doen (of u heeft iets gedaan, maar wenst een gezond wezen op de wereld te zetten, nvdr. ik kan niet uit ervaring spreken maar ik hoop oprecht dat u daar niet onredelijk over bent), tenzij misschien voor de rest van uw leven thuis eten - niets, dus. Bovendien bent u wel zo beleefd van bij de reservatie uw noden te signaleren en valt u dus nog on the good side van de heer Bril. Maar voor u die onder de "dit lust ik niet"-ers en fake lactose-intoleranten van de wereld vallen, die tijdens een succulente maaltijd in een sterrenrestaurant slechts hun beach body wensen te primen, heb ik geen begrip. In de verste verte niet.

Geloof het of niet, ik heb u in het verleden al bediend. U komt binnenwalsen met uw "allergenenprobleempje", wilt na het aperitief met loempia's (want "dat kan geen kwaad"), een gluten- en lactosevrije lasagne (als het even kan of we dan de courgettes eruit kunnen laten en wat verse pijpajuin willen toevoegen misschien), maar u proeft doorheen de avond ook enthousiast een mini-hapje van de allergenenbom (met courgette) van uw tafelgenoot. Achteraf bestelt u een cappuccino met lactosevrije melk en een glutenvrije versnapering, maar als dessert zal u een dame blanche nemen (met één bol, u kent dan toch grenzen) omdat u uzelf wilt belonen voor het stukje bravoure dat u getoond heeft door bijna een ganse avond geen gluten of lactose te consumeren. Of dat lactose-vrij ijs dient te zijn? Neen, u vindt die smaak niet helemaal lekker. Klant is koning, oké, maar u bent ook een volwassen consument met een, naar wat we hopen, werkend stel hersenen en een niet mis te verstane verantwoordelijkheid ten opzichte van uw medemens.

Met dergelijk gedrag maakt u immers niet alleen menig chef horendol, maar ook mensen zoals mij het leven zuur. U bent de reden dat ik de ober toch nog een milliseconde met zijn ogen zie draaien wanneer ik mijn bestelling doorgeef met extra vermelding van de noodzaak tot het glutenvrij zijn. U bent de reden dat er nog altijd mensen zijn die de ernst van een allergie of intolerantie volstrekt niet erkennen. Hoe kan dat ook? Ze zien u immers met uw "glutenprobleem" naar hartenlust een loempia binnenwerken, of stiekem pinda's peuzelen terwijl u net noten zou mijden. Datzelfde gefrituurd stukje hemel zou mijn doorstroom een week stilleggen en die aardnoot doet mijn buurman zijn keel dichtsnoeren. Maar denkt u vooral aan uzelf, hoor. U bent misschien ook de reden dat de chef niet helemaal alert meer is wanneer hij mijn bestelling klaarmaakt, omdat hij al een ganse dag naar uw rokken dient de dansen. En u bent de reden dat allergenen en voorkeuren nog steeds over dezelfde kam worden geschoren in dit type discussies.

Maar uiteraard wens ik niet enkel mijn gal te spuien zonder oplossingen aan te reiken, wij intoleranten zijn immers, in tegenstelling tot wat u zou kunnen denken, een begripvol volk. U kan onderstaand schrijven eventueel uittekenen in een eenvoudige flowchart die u simpelweg op enkele minuten dient te doorlopen vooraleer u besluit op restaurant te gaan.

Bent u op dieet? Ik neem een risico en suggereer even dat dit misschien niet het uitgelezen moment is om uitgebreid te gaan dineren in een sterrenrestaurant. Al kan u altijd gezien de gelegenheid de pauzeknop voor een avondje indrukken. Op een gezellige zomerbarbecue in de achtertuin kan u overigens rustig in een hoek uw wortel kauwen terwijl het gezelschap van een uitgebreide maaltijd geniet, en daar zal bovendien letterlijk niemand u vermanend doodbliksemen wanneer u na een halfuur besluit om toch een hamburger te nemen.

Heeft u een bepaalde voedselvoor- of afkeur? Wel, dan zijn er twee opties.
1) Ofwel vertrouwt u erop dat de chef in een horecazaak een opleiding heeft gevolgd die ervoor zorgt dat hij of zij verschillende ingrediënten samen kan brengen tot een smaakbom waarvan u nog drie dagen loopt te kwijlen, en treedt u bijgevolg uit uw champignon-afkerige comfort zone.
2) Ofwel geeft u bij het reserveren al duidelijk mee dat u onder geen beding champignons wenst te nuttigen, maar toont u ook begrip voor het gegeven dat dit met een vaste menu niet altijd kan verlopen zoals u het wenst.

Onder geen beding durft u echter met uw situatie ook maar te hinten op een allergie of intolerantie, want dat is incorrect en schadelijk. Voor mensen die wel een allergie of intolerantie hebben is op restaurant gaan sowieso al een ietwat beangstigend avontuur waar risico's aan verbonden zijn: er zijn mensen die in anafylactische shock kunnen gaan van een verkeerd ingrediënt (en bijgevolg nooit het huis durven te verlaten zonder adrenalinespuit) terwijl ik er slechts een vijftal dagen geconstipeerd en gefrustreerd bijloop. U als fussy eater hoeft daar echt geen schepje bovenop te doen omdat de textuur van agaricus bisporus u niet aanstaat, of omdat room u een muffin top bezorgt. U zou gebaat zijn met een extra portie verdraagzaamheid, aangezien uw vertering - in tegenstelling tot de onze - dat concept wel helemaal onder de knie heeft.

Als u mij uw goede wil voor een eenvoudiger restaurantbezoek in de toekomst kan verzekeren, zal ik u op mijn beurt mijn coloscopie of mijn buurman zijn allergie niet toewensen. Iets verdraagzamer zijn aan tafel en zo een beetje investeren in de toekomst, is dat niet mooi? We horen elkaar nog – en hopelijk kan ik in de toekomst ook naast u frustratieloos tafelen, ik heb gehoord dat u zo slecht nog niet bent.

Hoogachtend

Julie