BAKCHALLENGE 1: Focaccia met knoflook en rozemarijn

Take it in. En dan te bedenken dat ik gisteren nog als eenvoudige burger door Mechelen liep, op strooptocht naar fiberhusk. Ik heb intussen geleerd dat dat hetzelfde is als psylliumvezels (dankzij Emmelou en de man van de natuurwinkel die me dat simultaan te kennen gaven). Ook daar had ik nog nooit van gehoord. Mijn avontuur begon dus vol zelfvertrouwen. Maar van leek ging ik naar master, of toch zeker naar bachelorstudent, afin, middelbaar afgerond, want nog geen 12 uur later heb ik mijn eerste focaccia ooit gebakken. AND IT ISN'T SHIT. Als je nog een reden zocht om het bakboek van Bakers & Fakers in huis te halen, dan denk ik dat je met een gerust gemoed richting boekhandel mag trekken. It is a book of miracles.

Qua speciale ingrediënten vereist het recept naast gewone glutenvrije bloem, een glutenvrije witte broodmix (ik gebruikte die van Schär) en gist enkel de bovengenoemde fiberhusk waar ik nog nooit van had gehoord. Maar na een tripje naar de lokale natuurwinkel (bijna 6 euries voor 150 gram, later bleek dat ik slechts een theelepel nodig had) was dat issue van de baan - je moet er dus geen zeven zeeën voor doorkruisen. Alvorens bij de lokale natuurwinkel te belanden heb ik wel in een handvol winkels totaal verdwaasd naar de rekken met bakmengsels gestaard maar ik kan hierbij bevestigen dat dat niet de efficiëntste manier is om onbekende ingrediënten te lokaliseren. Maar misschien is dit allemaal irrelevant en hebben jullie allemaal al psylliumvezels in huis en houden jullie fiberhuskfeestjes en ja nee geen probleem ik wou sowieso al niet komen.

Met mijn deeghanden (de tip van Emmelou om tijdens het kneden geregeld wat bloem toe te voegen zodat het deeg niet aan je handen blijft kleven, neem je best ter harte) heb ik wel even de Google-opdracht hoe los je brokkelig brooddeeg op uit moeten voeren. Maar ik kwam dan bij een filmpje dat me vertelde dat ik er altijd iets meer lauwwarm water bij mocht doen. Et voila: het deeg begon er als deeg uit te zien. Verder is het bakproces als bij wonder zonder mentale breakdowns verlopen. In de ovenfase heeft mijn focaccia er 10 minuten langer over gedaan (op iets lagere temperatuur) omdat mijn toestel niet zo krachtig is. Verder heb ik integraal Emmelou's recept kunnen volgen en deed het wat het beloofde. Hashtag HG.

En de smaak, zie ik je denken? De. Max. Heerlijk met die rozemarijn, look en tomaatjes. En voller en vullender dan de afbakfocaccia uit de winkel en hoewel mijn lief niet volledig on the record wenst te gaan kan ik bevestigen dat de focaccia is ingeslikt en de gelaatsuitdrukking blijk gaf van noch walging, noch ongemak of medelijden. Het woord 'lekker' werd zelfs in de mond genomen. Ik neem 'm straks mee naar de laatste nieuwjaarsreceptie van 2019 (zowel de focaccia als het lief) en ik ben oprecht trots dat ik er iedereen van kan laten proeven (enkel de focaccia). Op naar volgende week voor de donuts, dus. BRING IT ON.