INFO From the heart
Dag vrienden van de glutenvrije boterham. Het is 8u19 op een zaterdag en ik ben wakker en kan niet meer slapen. Aangezien ik sinds afgelopen zondag extreem hard 'vrijdagnacht' liep te hypen omdat ik 'op zaterdag kan uitslapen', is deze vroege innerlijke wake-up call op zijn zachts gezegd ironisch. Afin, the times they are a-changin' enal en 'tgeen. Ik wou u even updaten met een uitermate persoonlijk bericht aangaande hoe het nu met mij gaat (dan slaapt u vannacht ook weer net dat ietsje beter) en nog een subliem restaurantje meegeven tussen de soep en de aardappeltjes, kwestie van dat u niet helemaal het gevoel heeft dat ik uw tijd verdoe. Weet trouwens dat feedback op alle fronten nog steeds meer dan welkom is, ik weet niet waarom ik dat nu zeg maar het is belangrijk dat ik dat doe dus ik doe het nu.
Ik zat gisterenavond op de trein naar huis na een werkdag bij Start It in Leuven en ik zat daar tussen alle bekaterde (en de iets minder, maar toch nog relatief bekaterde) studentenkoppies. Het feit dat ik foreverenaltijd geen student meer ben dringt nog steeds niet helemaal door, al zijn er behoorlijk wat aanwijzingen in die richting. Indicator 1: Ik zat daar niet met een valies en vettig haar op de trein. Indicator 2: Ik ben wakker voor 8 uur op een zaterdagochtend (seriously Julie, woa zemme mee bezig). Indicator 3: Ik ben sinds anderhalve week 24 lentes bejaard (always the dramaqueen), en to top that off ben ik heleganst comateus en veel te moe geweest op mijn.eigen.verjaardagspartijtje. Waar heb ik mijn dansbenen gelaten? Hahahaha, dansbenen, in mijnen tijd noemden we dat zo. Indicator 4: Ik ben iedere weekdag bezig met gluten- en allergenenvrije materie die mij superhard boeit, en het is niet onder de vorm van mijn thesis of een groepswerk waar ik dat onderwerp bij heb opgedrongen. Indicator 5: Ik lig occasioneel wakker van bedrijfsgerelateerde zaken, en minder van wat ik afgelopen nacht op de Oude Markt beter niet had moeten zeggen. Indicator 6: Ik ben belachelijk content met en bij wijlen een beetje melancholisch over hoe schoon het leven is en alle mensen erin, en ik verkondig dat dezer dagen al met een krop in de keel vóór ik een paar wijntjes verder ben. Indicator 7: Ik maak bizarre gedachtesprongen, weet soms niet meer waar mijn hoofd staat van de inputs en begin aan zinnen, acties en speeches zonder ze af te ma. Indicator 8: Ik doe saaie dingen (hersenloze films kijken omdat ik dan niets moet doen in mijn hoofd, iets beginnen uitleggen waarvan ik toch weet dat niemand daarop zat te wachten, cf deze post). Indicator 9: Ik praat met mijn katten alsof het needy kindjes zijn - JK, dat deed ik altijd al.
Bref, het leven is serieuzer en ik ben moeër (en wakkerder tegelijk, volgt u nog?), maar des te contenter omdat ik het gevoel heb dat ik écht iets nuttig doe. Ik doe mijn werk graag, ik heb het gevoel dat ik zo iets belangrijks kan bijdragen aan ons glutenvrij klimaat - op een manier dat het niet enkel bij mijn prachtig hoogstaande schrijfsels blijft. Het is vrij gemakkelijk frustratie of opmerkingen te spuien van achter de veiligheid van een computerscherm, dus ik ben blij dat ik meer kan doen dan dat. Ik ben echter wel nog een beetje zoekende naar de mooie balans tussen werk en leven, want ik wil er volop voor mijn naasten (weer zo'n archaïsch termpje) zijn als ik ze zie (en dan niet bezig zijn met die mail, instagram of dat product - iedereen zal beamen dat dat vooralsnog nog niet het geval is, foei), maar ik wil at the same time mijn werk zo goed mogelijk doen. En ik ben dan nog maar een kleine 3 weken bezig, hoort mij al zagen - ik link ook hier weer graag terug naar indicator 8. Ik zou graag meer tijd voor mijn vrienden hebben, en op zijn minst in staat zijn wakker en visibly enthousiast te blijven wanneer ik ze nog eens zie - als er iemand omnipotent dit leest, make it happen en ik stuur u als demonstratie van mijn dankbaarheid wat lekkere Free'd crackers en Generous koekjes op. In tussentijd probeer ik zo goed mogelijk aan mijn nieuw ritme te wennen, en ik plan het overmorgen volledig gewoon te zijn waardoor ik alles weer feilloos en alert kan combineren.
Eten blijft naast het onderwerp van mijn job, nog steeds een van mijn topprioriteiten en datgene waar ik bijzonder graag mee bezig ben. Ik werk overigens voor een webshop die morethansoup (h)eet, en als ik mijn lunch vergeten ben kan ik 's middags in de cafetaria, u raadt het al, enkel soep eten. Maar geen probleem hé, firstworldproblems enal. Als ik trouwens via ce blog-ci link naar jobgerelateerde zaken is dat omdat het gaat over een product of een zaak waar ik zelf 400% fan van ben en u in wil laten delen, gaat u mij alstublieft niet bekijken als een of andere commerciële wezel want dat zou mijn hart breken. Over wezels gesproken, feilloze overgang met haken, mijn papa was afgelopen week op congres naar Canada en hij heeft daar wasbeertjes gezien en gefotografeerd die gewoon out of this world adorable waren. Wederom een omroep aan die omnipotente persoon daar: kunt u mij bij die extra tijd en alertheid ook een wasbeertje bezorgen aub?
Ik had echter beloofd nog een geweldig adres met u delen: Bistecca in Zandhoven. Als ik er eens in slaag om mijn feilloos naar een glutenvrij dieet aangepaste gangen (stuk voor stuk schilderijtjes, cf bovenstaande illustratie) allemaal te fotograferen voor ik ze naar binnen werk, zal ik er zeker een waardige catch of the day-post aan wijden. For now: onthou dat adres en reserveer er morgen gewoon los een tafeltje ja nou goed. Ondertussen is het half 11 op diezelfde zaterdagochtend, ik heb een stevig ontbijtje achter de kiezen, 3 boeken op bol.com besteld en ben klaar om de echte wereld te betreden. Ik ga naar de zee, beetje uitwaaien en zondag probeer ik wakker te blijven op mijn familiefeest. Fijn weekend en de gluten!
Ik zat gisterenavond op de trein naar huis na een werkdag bij Start It in Leuven en ik zat daar tussen alle bekaterde (en de iets minder, maar toch nog relatief bekaterde) studentenkoppies. Het feit dat ik foreverenaltijd geen student meer ben dringt nog steeds niet helemaal door, al zijn er behoorlijk wat aanwijzingen in die richting. Indicator 1: Ik zat daar niet met een valies en vettig haar op de trein. Indicator 2: Ik ben wakker voor 8 uur op een zaterdagochtend (seriously Julie, woa zemme mee bezig). Indicator 3: Ik ben sinds anderhalve week 24 lentes bejaard (always the dramaqueen), en to top that off ben ik heleganst comateus en veel te moe geweest op mijn.eigen.verjaardagspartijtje. Waar heb ik mijn dansbenen gelaten? Hahahaha, dansbenen, in mijnen tijd noemden we dat zo. Indicator 4: Ik ben iedere weekdag bezig met gluten- en allergenenvrije materie die mij superhard boeit, en het is niet onder de vorm van mijn thesis of een groepswerk waar ik dat onderwerp bij heb opgedrongen. Indicator 5: Ik lig occasioneel wakker van bedrijfsgerelateerde zaken, en minder van wat ik afgelopen nacht op de Oude Markt beter niet had moeten zeggen. Indicator 6: Ik ben belachelijk content met en bij wijlen een beetje melancholisch over hoe schoon het leven is en alle mensen erin, en ik verkondig dat dezer dagen al met een krop in de keel vóór ik een paar wijntjes verder ben. Indicator 7: Ik maak bizarre gedachtesprongen, weet soms niet meer waar mijn hoofd staat van de inputs en begin aan zinnen, acties en speeches zonder ze af te ma. Indicator 8: Ik doe saaie dingen (hersenloze films kijken omdat ik dan niets moet doen in mijn hoofd, iets beginnen uitleggen waarvan ik toch weet dat niemand daarop zat te wachten, cf deze post). Indicator 9: Ik praat met mijn katten alsof het needy kindjes zijn - JK, dat deed ik altijd al.
Bref, het leven is serieuzer en ik ben moeër (en wakkerder tegelijk, volgt u nog?), maar des te contenter omdat ik het gevoel heb dat ik écht iets nuttig doe. Ik doe mijn werk graag, ik heb het gevoel dat ik zo iets belangrijks kan bijdragen aan ons glutenvrij klimaat - op een manier dat het niet enkel bij mijn prachtig hoogstaande schrijfsels blijft. Het is vrij gemakkelijk frustratie of opmerkingen te spuien van achter de veiligheid van een computerscherm, dus ik ben blij dat ik meer kan doen dan dat. Ik ben echter wel nog een beetje zoekende naar de mooie balans tussen werk en leven, want ik wil er volop voor mijn naasten (weer zo'n archaïsch termpje) zijn als ik ze zie (en dan niet bezig zijn met die mail, instagram of dat product - iedereen zal beamen dat dat vooralsnog nog niet het geval is, foei), maar ik wil at the same time mijn werk zo goed mogelijk doen. En ik ben dan nog maar een kleine 3 weken bezig, hoort mij al zagen - ik link ook hier weer graag terug naar indicator 8. Ik zou graag meer tijd voor mijn vrienden hebben, en op zijn minst in staat zijn wakker en visibly enthousiast te blijven wanneer ik ze nog eens zie - als er iemand omnipotent dit leest, make it happen en ik stuur u als demonstratie van mijn dankbaarheid wat lekkere Free'd crackers en Generous koekjes op. In tussentijd probeer ik zo goed mogelijk aan mijn nieuw ritme te wennen, en ik plan het overmorgen volledig gewoon te zijn waardoor ik alles weer feilloos en alert kan combineren.
Eten blijft naast het onderwerp van mijn job, nog steeds een van mijn topprioriteiten en datgene waar ik bijzonder graag mee bezig ben. Ik werk overigens voor een webshop die morethansoup (h)eet, en als ik mijn lunch vergeten ben kan ik 's middags in de cafetaria, u raadt het al, enkel soep eten. Maar geen probleem hé, firstworldproblems enal. Als ik trouwens via ce blog-ci link naar jobgerelateerde zaken is dat omdat het gaat over een product of een zaak waar ik zelf 400% fan van ben en u in wil laten delen, gaat u mij alstublieft niet bekijken als een of andere commerciële wezel want dat zou mijn hart breken. Over wezels gesproken, feilloze overgang met haken, mijn papa was afgelopen week op congres naar Canada en hij heeft daar wasbeertjes gezien en gefotografeerd die gewoon out of this world adorable waren. Wederom een omroep aan die omnipotente persoon daar: kunt u mij bij die extra tijd en alertheid ook een wasbeertje bezorgen aub?
Ik had echter beloofd nog een geweldig adres met u delen: Bistecca in Zandhoven. Als ik er eens in slaag om mijn feilloos naar een glutenvrij dieet aangepaste gangen (stuk voor stuk schilderijtjes, cf bovenstaande illustratie) allemaal te fotograferen voor ik ze naar binnen werk, zal ik er zeker een waardige catch of the day-post aan wijden. For now: onthou dat adres en reserveer er morgen gewoon los een tafeltje ja nou goed. Ondertussen is het half 11 op diezelfde zaterdagochtend, ik heb een stevig ontbijtje achter de kiezen, 3 boeken op bol.com besteld en ben klaar om de echte wereld te betreden. Ik ga naar de zee, beetje uitwaaien en zondag probeer ik wakker te blijven op mijn familiefeest. Fijn weekend en de gluten!
Reacties
Een reactie posten