BAKCHALLENGE 3: Vegan baked cheesecake met kikkererwten
Er wás iets met cheesecake. Toen ik vorig jaar een no bake-kaastaart maakte met speculaas en rode vruchten, was daar iets mee. Ondanks het eenvoudig recept, was het toch een uitdaging om tot een geslaagd resultaat te bekomen. As I recall, was dat geslaagd resultaat toen afwezig. Die veronderstelling werd bevestigd toen ik zonder resultaat door mijn Instagrampagina scrolde in de hoop er een foto van terug te vinden. Ik kan je wel meegeven dat de prachtige Meghan Markle gisteren straalde in het rood bij aankomst in Marokko en dat Céline Dion blijkbaar in 1999 een fashion statement maakte op de Oscars met een achterstevoren gedragen kostuumvest en dat kleine Bengalen zo schattig zijn en waar hadden we het ook alweer over?
Gisterenavond begon ik ondanks dat knagende gevoel aan de baked cheesecake van Bakken zonder gluten. Ik zette de oven tijdig aan om voor te verwarmen, zodat ik dit keer wel de opgelegde timing zou kunnen aanhouden. Tijdens de voorbereiding was ik wel een klein beetje in mijn oude, ingrediëntenlijst-negerende gewoontes vervallen omdat ik gewone plattekaas had gekocht in plaats van een vegan variant. Maar daarnaast had ik alle andere ingrediënten gewoon casual in huis, dus dat ene uitschietertje diende volledig vergeven te worden. Le me, le baker. Kaastaartje, iemand?
Voor de bodem van de cheesecake moest ik een mengeling van verkruimelde vegan koekjes (ik koos voor die zalige krokante glutenvrije LU-koekjes die niet vegan zijn maar wel makkelijk breken) en kokosolie maken. Ik vond mezelf echt briljant efficiënt toen ik mijn mortier bovenhaalde in plaats van de koekjes handmatig in kleine stukjes te proberen breken. Aan de andere kant van mijn stamper ontstond de perfecte mengeling van kruimels en verkruimelde koek, en ik kon trots besluiten dat dat goed was. Ik plaatste de kruimels in de bakvorm, deed de kokosolie eronder en drukte alles zo goed mogelijk aan.
De samenstelling van de vulling van de taart verliep ook vlot, al was de halve kilo platte kaas die ik had gekocht volgens mijn weegschaal maar - op de kop - 400 gram. Dat was enerzijds een meevaller, want ik had effectief 400 gram nodig, maar wekte anderzijds ook een kleine twijfel op aangaande de accuraatheid van mijn meettoestel. Kan je er vanuit gaan dat een weegschaal nog goed werkt wanneer je die geregeld op de grond of je voeten laat vallen? Asking for a friend. Na dit verder bijzonder puike voorbereidingswerk proefde ik even van het mengsel en kon ik alleen maar concluderen dat de combinatie citroen-kokos-vanille-plattekaas gewoon heerlijk was. Zou deze kaastaart dan toch lukken? Ondanks dat ding de vorige keer - wat was dat ook alweer?
Ik stortte het kaastaartmengsel op de bodem. Daarop maakte de blijkbaar toch niet zo goed aangedrukte bodem spontaan een opwaartse beweging en mengden alle stukjes koek zich vrolijk onder het kaastaartmengsel. Boodschap van algemeen nut: een kaastaartbodem reageert niet op 'Blijf!' en het haalt ook niet uit als je deze kleine stukjes met je vingers opnieuw naar beneden probeert te duwen.
And that's when it all came back to me. Bij mijn rode vruchten-kaastaart heb ik me bij het uit de ijskast halen een kwartier lang afgevraagd wat dat bruin onappetijtelijk ogend ding op de bovenkant van mijn mooi roze taart was. Kan kaastaart dan echt zo snel bruin uitslagen? Het was de speculaas. Van de bodem. Juist. In conclusie heb ik dit weekend dankzij een wederom bijzonder lekker recept van Emmelou een bodemloze kaastaart met koekstukjes gebakken. Ik overweeg nu richting familiefeest te trekken met mijn rode keukenschort op mijn hoofd - fashion statement, je weet wel.
Gisterenavond begon ik ondanks dat knagende gevoel aan de baked cheesecake van Bakken zonder gluten. Ik zette de oven tijdig aan om voor te verwarmen, zodat ik dit keer wel de opgelegde timing zou kunnen aanhouden. Tijdens de voorbereiding was ik wel een klein beetje in mijn oude, ingrediëntenlijst-negerende gewoontes vervallen omdat ik gewone plattekaas had gekocht in plaats van een vegan variant. Maar daarnaast had ik alle andere ingrediënten gewoon casual in huis, dus dat ene uitschietertje diende volledig vergeven te worden. Le me, le baker. Kaastaartje, iemand?
Voor de bodem van de cheesecake moest ik een mengeling van verkruimelde vegan koekjes (ik koos voor die zalige krokante glutenvrije LU-koekjes die niet vegan zijn maar wel makkelijk breken) en kokosolie maken. Ik vond mezelf echt briljant efficiënt toen ik mijn mortier bovenhaalde in plaats van de koekjes handmatig in kleine stukjes te proberen breken. Aan de andere kant van mijn stamper ontstond de perfecte mengeling van kruimels en verkruimelde koek, en ik kon trots besluiten dat dat goed was. Ik plaatste de kruimels in de bakvorm, deed de kokosolie eronder en drukte alles zo goed mogelijk aan.
De samenstelling van de vulling van de taart verliep ook vlot, al was de halve kilo platte kaas die ik had gekocht volgens mijn weegschaal maar - op de kop - 400 gram. Dat was enerzijds een meevaller, want ik had effectief 400 gram nodig, maar wekte anderzijds ook een kleine twijfel op aangaande de accuraatheid van mijn meettoestel. Kan je er vanuit gaan dat een weegschaal nog goed werkt wanneer je die geregeld op de grond of je voeten laat vallen? Asking for a friend. Na dit verder bijzonder puike voorbereidingswerk proefde ik even van het mengsel en kon ik alleen maar concluderen dat de combinatie citroen-kokos-vanille-plattekaas gewoon heerlijk was. Zou deze kaastaart dan toch lukken? Ondanks dat ding de vorige keer - wat was dat ook alweer?
Ik stortte het kaastaartmengsel op de bodem. Daarop maakte de blijkbaar toch niet zo goed aangedrukte bodem spontaan een opwaartse beweging en mengden alle stukjes koek zich vrolijk onder het kaastaartmengsel. Boodschap van algemeen nut: een kaastaartbodem reageert niet op 'Blijf!' en het haalt ook niet uit als je deze kleine stukjes met je vingers opnieuw naar beneden probeert te duwen.
And that's when it all came back to me. Bij mijn rode vruchten-kaastaart heb ik me bij het uit de ijskast halen een kwartier lang afgevraagd wat dat bruin onappetijtelijk ogend ding op de bovenkant van mijn mooi roze taart was. Kan kaastaart dan echt zo snel bruin uitslagen? Het was de speculaas. Van de bodem. Juist. In conclusie heb ik dit weekend dankzij een wederom bijzonder lekker recept van Emmelou een bodemloze kaastaart met koekstukjes gebakken. Ik overweeg nu richting familiefeest te trekken met mijn rode keukenschort op mijn hoofd - fashion statement, je weet wel.
Reacties
Een reactie posten