INFO Relaties (z)onder gluten

afbeelding via Google

Lieve mutualiteit,

Tenzij er iemand in de afgelopen twee jaar dé oplossing heeft kunnen vinden om coeliakie te genezen, zie ik niet echt in hoe mijn situatie zou kunnen veranderd zijn. Ik vind het bijgevolg ietwat, dare I say so, aan de storende kant dat ik om de twee jaar bij u moet bevestigen dat ik nog steeds niet kan eten en naar het toilet gaan like a normal human being. Het is overigens, zoals dat de afgelopen vier jaar ook het geval was, nog altijd niet enkel voor mezelf van vitaal belang dat ik glutenvrij eet, maar ook voor mijn naaste omgeving en, now more than ever, voor mijn relatie.

Ik neem even de vrijheid om die wel zeer persoonlijke toevoeging even toe te lichten. Mijn lief, voor de gelegenheid en anonimiteit noemen we hem even De Globetrotter, trekt twee maanden rond in verre oorden. De Globetrotter was afgelopen week even in het land om de zon te doen schijnen met zijn aanwezigheid en het was mijn voornemen om die dagen vrolijk en vrij van ongewenste flatulenties en files in mijn darmen door te huppelen. Uiteraard besloten mijn darmen weer eens te rebelleren. Ik vermoed ten sterkste dat ze de glutenvrije puberteit hebben bereikt.

Wanneer er iets fout loopt in mijn darmen word ik blijkbaar ook terug een puber. Ik gedraag me weemoedig, moe, grumpy en afstandelijk. Mijn concentratie en communicatieve coherentie worden onbestaande. En ik zal u de expliciete details besparen, maar het adjectief sexy is in geen enkel universum nog aan mij besteed. Om het halfuur moet ik ook nog iets kwelen à la 'ik wil andere dahahahaarmen' of 'maar ik heb eeeecht niks verkeerd gegeten, wat kan dat nu weer geweest zijhijn?' De Globetrotter knikt dan steeds begrijpend en bemoedigend en verzwijgt tactisch dat hij dat zeurend betoog op te frequente basis moet aanhoren. Give that man a medal - en voorzie er een paar voor al mijn naasten ook, while we're at it.

Volgende maand gaan De Globetrotter en ik echter samenwonen. Ik besef dat mijn aantrekkelijkheid als naaste huisgenoot tot op heden ietwat beperkt is en ik dat ook in de afgelopen week weer even pijnlijk duidelijk heb gemaakt. Bijgevolg ben ik vastbesloten om vanaf augustus nooit meer per ongeluk gluten te eten. De haalbaarheid van dat scenario is eerder klein, maar ik ben optimistisch. In mijn enthousiasme heb ik onder andere al 'gluten-free romance' gegoogeld. Die zoekopdracht bracht mij glutenvrije romantische recepten, het alom gekend advies om voor het spontaan uit eten gaan het restaurant naar keuze tot op de glutenvrije kruimel door te lichten en een artikel over C. Harris en T. Swift die in november 2015 ergens een glutenvrije pizza zijn gaan eten (want dat artikel had de wereld blijkbaar nodig).

Het eten van glutenvrije voeding blijft dus, gebleken uit mijn uitvoerige research en de ervaring die ik in de afgelopen jaren heb opgebouwd, nog steeds de enige bestaande oplossing voor mijn darmprobleempjes en bijgevolg ook dé manier om de pijs en vree ten toekomstigen huize glutard-De Globetrotter te bewaren. Na u hierop gewezen te hebben moet ik u dus eigenlijk ook bedanken voor de herinnering dat het tijd is om mijn tussenkomst voor aangepaste voeding in het kader van coeliakie opnieuw voor 24 maanden te verlengen. Uw financiële ruggensteuntje zal mijn ambitieuze plannen ongetwijfeld kracht kunnen bijzetten.

PS - Ik zal dit nog door mijn behandelende arts op het door u opgestuurde formulier laten bevestigen, althans het kleine deel van mijn boodschap waarin ik bevestig dat er wel degelijk nog steeds geen gluten op mijn menu mogen. Ik vermoed dat ik daarop niet hoef uit te wijden over het belang van een glutenvrij dieet in een relatie met verhuisplannen. Tot slot kijk ik al uit naar onze correspondentie in 2018. Misschien moeten we dan toch eens een barbecue houden.

Julie