Goedenavond, glutards. Het is mei, en die zonnige maand is in Nederland de
coeliakiemaand. Het schrijfsel van vandaag betreft dan ook iets geheel in de thematiek van die
awareness. De frustraties, ervaringen en (initiële) extase uit '
Zo herkent u de glutard' blijven actueel, maar ik ondervind dat er ondanks de mediabelangstelling en massahysterie rond gluten
these days nog te vaak flaters in het herkennen en behandelen van
glutards worden begaan. Vandaar wens ik mij met deze post niet enkel aan mijn medeflatuleerders te richten, maar ook aan een breder publiek.
Ik stel voor dat u al lezend (dat is hier met interactief!) een bingo-documentje aanlegt waarop u volgende puntjes oplijst. Indien u twijfelt bij een toekomstige toevallige ontmoeting: van zodra u alle vakjes kan afkruisen kunt u zeker zijn dat u te maken heeft met een
glutard.
 |
| afbeelding via Giphy |
1. De glutard is geen hipster. Ik begrijp uw verwarring, rijstkoeken en maïspasta zijn de meest opwindende voedingswaren
out there en zitten qua structuur, look en feel zowat in het summum van de voedselelegantie. Bovendien stralen wij
glutards standaard een chaotisch
je ne sais quoi uit waardoor de man in de straat spontaan een 'follow'-knop wilt indrukken. Dat dat verschijnsel dan een verwoede voedselzoektocht betreft, lijkt menig gadeslaand persoon te missen. Glutards zijn geen mediageil modeverschijnsel, ze zijn slechts op zoek naar voedsel vrij van
poopdrama. (En die vele
foodstagrams dienen als bevestiging op een moeilijk moment. Zo van dat er echt wel lekker eten bestaat.)
 |
| afbeelding via Google |
2. De glutard volgt geen crashdieet. In uitspraken zoals 'Soms is het echt ver-schrikkelijk om op restaurant zo veel lekkere dingen te zien passeren en die niet te mogen aanraken.' zullen
glutards zich volledig vinden. Als daar echter iets op volgt
à la 'Calorie-arm eten is zooo moeilijk.' of 'Gij wordt tenminste ziek als ge dat eet, ik moet dat echt puur op wilskracht doen.', zijn
all hopes for friendship lost forever. Voor de glutenintolerante is een levenslang dieet het enige medicijn -
if I had my way en geen ruggengraat lag ik serieus 24/7 in de vitrine van de bakker alles in mijn mond te schuiven. Maar ik doe dat niet. Dat is pas wilskracht.
 |
| afbeelding via Tumblr |
3. De glutard doet het niet voor de leut. Er zijn steeds meer cafeetjes die glutenvrije etenswaren aankondigen. Maar vaak kan het personeel toch nog niet antwoorden op de vraag of er iets 100% glutenvrij is. Het lijkt mij dan dat de hippe plaats denkt dat glutenvrij synoniem staat met ofwel hyperhealty ofwel supertrendy, en meent door glutenvrij eten te vermelden zich een respectievelijk imago aan te kunnen meten. Het nut van glutenvrije voeding als troef uit te spelen zonder die voeding echt glutenvrij te houden ontgaat mij echter volledig, en als u mijn
hopes up haalt door dat aan te kondigen verwacht ik ein-de-lijk een veilige omgeving met de keuze uit acht quinoaslaatjes, vier veilige taartvormen en een cupcake of vijftig.
Disappointment inevitably follows.
 |
| afbeelding via Tumblr |
4. De glutard mag niet zondigen. Sommige
glutards onder ons doen dat, als is dat (te) vaak omdat ze niet volledig beseffen in welke mate ze hun lichaam en zichzelf daarmee de duvel aandoen (iets waar ik hen met veel plezier meer duiding bij geef, want
gotta listen to them bowls them bowls them bowls). Anderen "zondigen" omdat ze op een moment merken dat er niet echt iets lekker glutenvrij voor handen is, of omdat ze iets glutenrijk heel graag willen eten. Dan blijkt plotseling hun aandoening toch niet zo ernstig. Als zo'n mensen tegelijk bij hoog en laag volhouden dat ze glutenintolerant zijn, spoelen ze de geloofwaardigheid van
glutards everywhere vlotjes weg. Ik smeek u - bezint, eer ge verzint.
 |
| afbeelding via Giphy |
5. De glutard denkt niet rationeel. Een
glutard in een onbekende omgeving vreest dood door verhongering, en een
glutard in een glutenvrijvriendelijke omgeving
wants it all. In zo'n omgeving als die laatste worden 'met mate', 'verzadiging', 'ge hebt nog nooit iets gepaneerd waarom zou ge dat nu ineens willen doen' vage, volledig genegeerde concepten. Een degustatie van iets uit al de verschillende menucompartimenten op restaurant is absoluut noodzakelijk, het kopen van een glutenvrije variant van iets waarvan u de glutenrijke tegenhanger nooit had gekocht is een
no-brainer en het uittesten van een shmoezelig plaatsje met glutenvrij bier in zijn aanbod is essentieel. De
glutard heeft slechts één basismotivatie bij al zijn handelingen: Dat. Is. Glutenvrij - amen, Tina.
 |
| afbeelding via Tumblr |
Bon. Ik hoop dat het duidelijk is - bij nader inzien had ik de post misschien beter 'Zo frustreert u de glutard anno 2016' genoemd.
Reacties
Een reactie posten