INFO Writer's Block

afbeelding via Pinterest

Bon, eventjes eerlijk, hoe verschrikkelijk lang is dit weeral geleden? Een jaar of 87? Inderdaad, ik ben nu hoogbejaard en schrijf dit alles vanop een vliegende schotel – nuja, schrijf, more like, dicteer deze majestueuze woorden aan een robot die alles mooi voor mij notuleert.

Ik werk graag in lijstjes, lijstjes om mijn taken te structureren en wat rust te brengen in de chaos van mijn hoofd, lijstjes met wat ik ga/moet/wil kopen wanneer ik weer wat budget heb, lijstjes op mijn gsm van keywords, cadeauideetjes en steden die allemaal iets zijn waar ik in de toekomst iets mee moet doen, Pinterest is zowat één grote lijst van kleren die ik nog wil/receptjes die ik nog moet maken/hoe ik wil dat mijn huis er later uitziet – afin, het idee is duidelijk. En er stond al bijzonder lang op die takenlijst om nog eens iets voor u op te schrijven. Ik had een ludiek introotje in mijn hoofd om mijn afwezigheid goed te praten, zoiets à la u heeft mijn begroeting de afgelopen weken wel doorgekregen via ma gurrrrl Adele enal (hi-la-risch Julie, werkelijk ongezien), en dan zo nog iets van excuses en hoe blij ik ben dat meer dan 500 mensen die 'like' hebben ingeduwd op Facebook en dan had ik zoiets van "Afin, hoe gaat dat nog met u? Nog noemenswaardige gebeurtenissen waar ik van moet weten?" maar dat laatste wou ik dan ook niet meer posten.

De reden dat dit schrijfsel zo lang op zich heeft laten wachten is eigenlijk threefold. One, ik ben over het algemeen een beetje lui na een werkdag (life so hard, misschien moet ik een instagram van mijn afgepeigerde zelf maken met #ifsocialmediawerehonest, die superrevolutionaire hashtag waarbij mensen ""spontaan"" net iets minder geshminkte foto’s van zichzelf posten – SERIOUSLY PEOPLE. SRSLY. ARDFSHGFSDFJIDFSN. Ik ben licht ontvlambaar, u weze gewaarschuwd.) De tweede reden is dat ik het gewoon druk heb gehad met zaken en vooral mensen in de echte wereld (iedereen die mij ooit bezig ziet met mijn gsm en toestanden buldert nu luidop van make that the cat wise), all kidding aside: tijd investeren in familie en vrienden is dezer dagen meer dan gepast. En het derde causaal verband hangt daar een beetje mee samen – ik zat/zit met een writer’s block. Na wat er in Parijs is gebeurd vond ik het zo futiel om voor u een postje over gluten te gaan schrijven. “Meneer, ik zou eens met u willen praten over de gluut. Mevrouw, heeft u een momentje voor de gluut? De gluut, juffra, kent u die?”-“Ga nekeer spelen op de rand van een ravijn, kind.” Dus liet ik er weer bijna twee weken over gaan.

But here I am, op de trein naar Leuven en eindelijk nog eens met goesting om een brouwsel op uw kritisch (maar beeldig, heeft u iets met uw haar gedaan? ’t Staat u!) gelaat af te vuren. Ik heb hier trouwens net een haast onmogelijk open te krijgen doosje muntjes opengekregen (youknowwhy) dus ik kan u verzekeren, dedees is opnieuw winning at life enal enzo.  Hoewel ik zeer goed besef dat u gewoon zit te popelen om meer van zulke details te weten over mijn fabulous life (Where oh where do I start: mijn rothumeur of mijn blijtgedrag?), heb ik toch de keuze gemaakt om deze blog te schrijven omdat ik het hoognodig vond om u wat meer te vertellen over wat leeft in ons glutenvrije bestaan de laatste tijd.

La Semaine du Sans Gluten in ons zeer geliefd Parijs is ondertussen gepasseerd, waar de nadruk lag op de bewustwording omtrent coeliakie en alles wat te maken heeft met het glutenvrije verhaal – er werden evenementen georganiseerd, lezingen, samenkomsten, leuke glutenvrije adressen in de kijker geplaatst (Bears & Raccoons! Chambelland!) enzomeer. De jaarlijkse markt van de Société Belge de la Coeliaquie is ook al achter de rug, maar dit weekend staat er naar jaarlijkse gewoonte een heel mooi en warm winters samenzijn op de agenda in Sint-Niklaas: de glutenvrije wintermarkt van de Vlaamse Coeliakievereniging. En als glutenvrije proevertjes, eten kopen aan spotprijzen en goodiebags u niet over de streep kunnen trekken: ik zal er ook zijn. Deze unieke kans om mij te ontmoeten kan u gewoon niet aan u laten voorbijgaan, dat weet u. Ik zal zelfs mijn haar kammen. Beloofd. Allee, tenzij ik wat te lang slaap, cause – sleep, hmmm. Bon, weet u, ik zal doen wat ik kan. Uiteraard ben ik een pietsiebeetje biased omdat ik het productportfolio van het bedrijf waarvoor ik werk over het algemeen superbe vind, maar ik zou het bijzonder fijn vinden moest u zaterdag eens dag komen zeggen op de stand van Wheatless & More. U kan ineens dagvers gluten-, lactose- en eivrij Yam-brood komen proeven, want echt, dat wilt u gewoon, trust me on that one.

Daarnaast is er in december opnieuw #decemberglutenvrij, het adventskalenderconcept waarbij iedere dag een nieuwe glutard vanachter een luikje tevoorschijn springt en een schrijfsel voor jou maakt. DO THEY KNOW IT’S CHRISTMAS TIME OH FEEEEEEEEEEEEEEEEED THE WOOOOOOOOOOOOOHOOOOOOOOOOOORLD – ik ben alvast een beetje in de stemming. Met mate. De introductiepost kan u daarvoor maandag nog van mij verwachten (dat wordt hier nog een ware overdosis), maar mijn kalendermoment is nog geheim – al weten we allemaal dat dat van mij het leukste wordt. Not. Of wel? Cliffhanger, check.

Bon, geen idee waarom ik hier zo groots met mezelf loop te doen want ik ben niet helemaal blij met mijn humeur en tantrums de laatste tijd, maar ik ga het tij keren – en wel met onmiddelijke ingang, pakweg, aanstaande zaterdag, 28/11/2015 in ’t Bau-Huis in Sint-Niklaas. Daar wilt u toch bij zijn?